Heb je net al de zomertoernooien op de diverse tennisparken in Den Haag achter de rug, word je door onze t.c. vriendelijk gemaand deel te nemen aan de eigen dubbelkampioenschappen. Diegenen met een flinke dosis aan clubliefde schreven zich dan ook in voor de dames-, heren- of mixdubbel. En ja, enkelen zelfs voor twee van de drie mogelijkheden. In de hoop koningin of koning van Houtrust te kunnen worden. Of er leden inderdaad gekroond zijn kan gelezen worden in het kampioenschapsverslag, elders op deze site.
Toch voelt het anders, meedoen aan een open toernooi of aan een kampioenschap op je eigen vereniging. Het ‘onder-ons-gevoel’ op Houtrust overheerst en de felicitatie-handen worden na afloop van de partij uiterst hartelijk geschud. Er zijn zelfs omhelzingen gesignaleerd. Beter kan je het op de tennisbaan niet krijgen.
Was het druk op het park tijdens de wedstrijden? Nou nee. Was het druk op de banen tijdens de kampioenschappen? Nou nee. Toch wel een beetje minimale deelname voor een vereniging met een alsmaar groeiend aantal leden. Dat moet volgend jaar anders. En om dus nu te zeggen dat het terras alle dagen gezellig vol zat om naar de boeiende, soms hoogstaande partijen te kijken…. Nou nee dus. Ook dat moet volgend jaar anders.
Past nog diep respect uit te spreken voor de spelers die de bijna tropische temperaturen trotseerden. Na een mislukte startdag van de kampioenschappen, door overvloedige regen, brak de nazomer in no time in volle hevigheid los. Maar aan het getoonde spel was niet af te lezen dat er een fikse aanslag op het lichaam gepleegd werd. Gelukkig was er altijd nog de zojuist geïnstalleerde Dunea-kraan om in ieder geval de vochthuishouding op peil te kunnen houden.
Oké, volgend jaar herkansing voor de leden die het dit jaar, spelend of als supporter, aan zich voorbij hebben laten gaan. De sportieve strijd die een clubkampioenschap per definitie kenmerkt versterkt in hoge mate het clubgevoel. Daarvan kan er nooit teveel zijn.