Wát je ‘voorjaarstoernooi’ noemt…
Oh leuk, zaterdagmiddag 1 april 2 uurtjes tennissen onder een voorjaarszonnetje, glaasje op het terras na afloop. Wie heeft daar géén zin in?
Kon de t.c. natuurlijk ook niet weten dat er die 1e april een lagedrukgebied boven zee voor een alsmaar cirkelende zware bewolking boven land zou gaan zorgen, met van die constante driezelige, miezerige motregen. Ik bedoel, ook aan het voorspellende vermogen van onze bekwame t.c. zit een grens.
Uitstellen tot 2 april dan maar? Geeft wel wat rompslomp waar je niet op zit te wachten: afzeggingen, nieuwe aanmeldingen, al gereserveerde banen moeten worden geannuleerd, mensen teleurstellen, cakes een dag langer goed zien te houden. Dan maar door laten gaan op 1 april, ondanks de verwarring die die datum bij sommigen natuurlijk ook gegeven heeft.
En er is natuurlijk uiteindelijk gewoon leuk getennist. En, zeker weten, er zijn zelfs enkele droge minuten geweest. Maar ach, die arme brildragers zonder beschermend klepje op het hoofd. Wat zullen die het lastig gehad hebben. Een innovatieve geest zou daar eens wat op moeten verzinnen. Glasverwarming? Maar als brilloze krijg je bij de opgooi van de bal bij de service juist weer, onbeschermd, water in de ogen. Zie dan maar eens een ace te slaan.
Ook binnen, na afloop van alle spannende games, hield men het niet droog. Er werden veel glazen rijkelijk met allerlei soorten nattigheid gevuld.
Benjamin